Trochę o siewce azjatyckiej, gęsiach i innych ptakach...
Siewka azjatycka leci na przezimowanie z Alaski na Hawaje. W locie non stop musi przelecieć nad oceanem, bez możliwości pobrania pokarmu, gdyż po drodze nie ma wysp, a ponadto nie potrafi unosić się w wodzie. W czasie tego długiego, liczącego 4000 km lotu, uderzając bez przerwy skrzydłami, wykona niewyobrażalną ilość 250 000 takich uderzeń. Lot trwa 88 godzin. W czasie startu ptak waży przeciętnie 200 g, z czego 70 g odłożone jest w podściółce tłuszczowej. Te 70 g tłuszczu pełni funkcje materiału pędnego. Naukowcy obliczyli, że te 70 g tłuszczu są całkowicie zużyte po 70 godzinach! Zatem, po pokonaniu 81% czasu lotu - czyli dobre 800 km przed celem - dochodzi do śmiertelnego upadku ptaka do morza. Jednak jest inaczej! Dlaczego? Lecąc w formacji klinowej ptaki oszczędzają 23% energii i pewnie osiągają cel.
Podobnie jest z innymi ptakami. U gęsi (kazarka) oszczędność energetyczna przy locie w formacji klinowej wynosi 18%, a dla żurawi nawet 70%, jeśli podróżna gromada leci z prędkością 3/4 prędkości maksymalnej i liczy przynajmniej dwa tuziny sztuk.
Kto dał ptakom tę mądrość?
Informacje pochodzą z książki Wernera Gitta,
Na początku była informacja, Wydawnictwo Theologos.
