Chęć
władzy i dominacji, knowania, spory, tajne spiski… Wszystko to tworzy nieodłączny
element rzeczywistości sterowanej ludzką ambicją.
W 49 roku p.n.e. Gajusz Juliusz Cezar przekroczył ze swoją armią rzekę Rubikon, decydując się na dokonanie przewrotu polityczno-wojskowego. Rzeka Rubikon w czasach republiki rzymskiej stanowiła granicę między Italią a Galią Przedalpejską.
Słowa Juliusza Cezara zapowiadały koniec starego systemu republikańskiego i początek Cesarstwa Rzymskiego. Wydarzyło się to 10 stycznia w 49 roku p.n.e.
Naprzeciw siebie stanęli Gnejusz Pompejusz – wódz rzymski, który odznaczył się wielkimi podbojami na wschodzie Imperium i był popierany przez większość Senatu, z drugiej Gajusz Juliusz Cezar, zdobywca i pogromca Galii i Germanii wraz z doświadczonymi legionami. Obaj wodzowie opierali się na armii, a różnił ich jedynie odmienny stosunek do tradycji. Pompejusz wolał nie zrywać dobrych stosunków z senatem w przeciwieństwie do Cezara, który szukał szerszego oparcia w masach społecznych.
Gajusz Juliusz rozprawił się ostatecznie z wojskami Pompejusza w bitwie pod Farsalos w 48 r. p.n.e., ale wojna domowa trwała jeszcze przez następne trzy lata. W 45 r. p.n.e. Cezar został obwołany dyktatorem, którą to funkcję miał sprawować dożywotnio. Objął też rolę trybuna ludowego, najwyższego kapłana i zwierzchnictwo nad prowincjami i wojskiem. Marginalizując znaczenie senatu, oparł swoją władzę na armii.
Rządy Cezara przerwał zamach na jego życie. Zginął od ciosów zadanych sztyletem 15 marca 44 p.n.e. Na czele spiskowców stali Kasjusz i przyjaciel Cezara Brutus.
Więcej o tym wydarzeniu w artykule: http://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/1020795,Alea-iacta-est-%E2%80%93-kosci-zostaly-rzucone
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz